Soru Maddi Çıkmazlar Yüzünden Psikolojim Bozuldu, Saçlarım Dökülüyor…

Ahmet Bey' Alıntı:

Kardeşim öncelikle cesaretin için seni tebrik ediyorum. Bu durumdan geçip de susan çok, sen en azından içini döküp bir adım atmışsın. Unutma, şu an ülkenin yarısından fazlası aynı durumda. Borcu olmayan neredeyse kimse yok. Bu sistemin seni ezmesine izin verme. Bu sadece senin hatan değil, bankaların insanı köşeye sıkıştıran faiz ve yapılandırma politikalarıyla bu hale geldi herkes.

İnsan bir kez dara düşünce, o çark dönmeye başlıyor: Faiz üstüne faiz, karttan karta borç kapatma, ek hesaplar, derken insan elindekinden de oluyor. Ama bu borçlar senin insanlığını, onurunu, sağlığını almamalı. Saçların dökülüyor diyorsun, inan sana hak veriyorum. O stresin ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Ama unutma: Bu borç seni tanımlamaz. Sen borcundan ibaret değilsin.

Dik dur! Bir şekilde döner bu devran. Belki bugün değil ama yarın mutlaka bir ışık yanar. Küçük adımlarla da olsa ilerlemeye çalış. Gerekirse bir süre bankayla iletişimi kes, sağlığını toparla. O saçlar yine çıkar ama bu çöküşü kabullenmek seni tüketir. Biz buradayız, yalnız değilsin.

Birlik olup bu düzene karşı dimdik duracağız. Bu borçlar bitecek. Sen yeter ki kendine küsme.

Genişletmek için tıkla ...

Ali Keskin' Alıntı:

Dostum yazdıklarını okurken kendi halimi gördüm sanki… Bu ülkede artık borçlu olmak sıradan bir şey haline geldi. Borcu olmayan “nasıl yani?” diye şaşkınlıkla bakılıyor. Çünkü sistem öyle bir kurulmuş ki, ihtiyacın olsun ya da olmasın, seni krediye, karta, takside zorluyor. Sonra ödeyemeyince de suçlu sensin, öyle mi? Koca bir düzen seni önce borçlandırıyor, sonra da suçluyor.

Ama inan bana bu sadece senin yaşadığın bir şey değil. Ben bile sabah işe giderken saçımı düzeltirken fark ettim, ense açılmış… Stres denen şey önce kafaya, sonra kalbe çöküyor. Ama ne biliyor musun? Bu da geçiyor. Hem de en ummadığın anda. O yüzden kendini ezdirme. İnsan bazen hiçbir şey değişmeyecek sanıyor ama sonra bir telefon, bir fikir, bir küçük umut çıkıyor ve yeniden başlıyorsun.

Şunu unutma: Sen şu an zor bir dönemdesin, evet, ama bu senin değersiz olduğunu göstermez. Aksine, böyle bir dönemde hâlâ ayakta kalmaya çalışıyorsan, sen zaten çok güçlüsün. Belki şu an farkında değilsin ama bu dönem seni yoğuruyor. Bu sürecin sonunda başka bir sen çıkacak ortaya.

Yılma, bir adım daha at. Bugün küçük bir şey yap – bir yürüyüş, bir dost sohbeti, belki sadece güzel bir şarkı dinlemek. Bunlar bile insanı tekrar hayata döndürür. Seninle aynı yolda olan çok kişi var, yalnız değilsin. Unutma, her kışın bir baharı var.

Genişletmek için tıkla ...